Rodzaje pokryć dachowych

Blachodachówka zdobyła sobie już kilka lat temu ogromną popularność i jest pokryciem stosowanym zdecydowanie najczęściej. Chroni dachy zarówno domów jednorodzinnych oraz wielorodzinnych, jak i budynków użyteczności publicznej. Chętnie kryje się nią zarówno dachy nowe, jak i remontowane.

Czym jest blachodachówka? Wytwarza się ją z dwustronnie ocynkowanych arkuszy blachy stalowej o grubości 0,4-1,25 mm, powlekanych powłokami organicznymi o grubości od 25 μm (powłoki poliestrowe) do 200 μm, którym w procesie wytłaczania nadaje się pożądany kształt, przypominający zwykle właśnie kształt prawdziwej dachówki (ceramicznej). Blachodachówka jest znacznie lżejsza i tańsza od tradycyjnej dachówki, jednak nie tak wytrzymała.

Blachodachówką kryje się dachy o nachyleniu minimum 9–12°. Jest zwykle układana na drewnianych łatach. W takim przypadku stosuje się rozstaw 35 lub 40 cm w zależności od długości modułu montowanej blachodachówki. Sprzedawana jest w arkuszach lub w modułach – blachodachówka modułowa.

Dachówka betonowa (nazywana też cementową) popularność zdobyła całkiem niedawno, bo w drugiej połowie XX stulecia. Od swojej ceramicznej poprzedniczki różni ją z pozoru niewiele, jednak różnice te warte są odnotowania.

Dachówki betonowe wytwarzane są jak łatwo się domyślić z mieszanki cementu portlandzkiego, pisaku kwarcowego i wody, którą barwi się dodatkowo odpowiednimi pigmentami w celu nadania im oczekiwanego koloru. Choć pod względem estetyki nie ustępują dachówkom ceramicznym, to ich wytrzymałość i trwałość jest mniejsza.

Choć montaż dachówek cementowych możliwy jest na dachach o spadku większym, niż 10°, to niektóre ich modele wymagają nachylenia 15, 20 i więcej stopni.

Także dachówki betonowe odporne są na uszkodzenia mechaniczne (w podobnym stopniu, co ich ceramiczne odmiany) oraz charakteryzuje je niewielka nasiąkliwość.

Wybór wzorów i kolorów w asortymencie dachówek cementowych (ze względu na materiał i technologię produkcji) jest mniejszy niż w przypadku produktów z ceramiki.

Waga pokrycia z dachówki betonowej nie przekracza zwykle 45 kg/m2 i jest mniejsza niż waga metra kwadratowego pokrycia z ceramiki.

Blachy na rąbek stojący, blachy faliste i trapezowe są najpopularniejszymi typami blach dachowych w polski m budownictwie.

Blacha na rąbek stojący stosowana jest na dachach polskich budynków już od wielu lat. Także dziś jest jednym z chętniej wybieranych pokryć dachowych. Dzieje się tak nie tylko ze względu na jej walory użytkowe, ale i na rosnącą popularność prostych, nowoczesnych form architektonicznych.

Pokrycie to świetnie sprawdza się zarówno na dachach zarówno o prostej, jak i o skomplikowanej formie. Nie wymaga masywnego deskowania, dzięki czemu jego zastosowanie wiąże się nie tylko ze stosunkowo łatwym i szybkim montażem, ale i niższym kosztem konstrukcji dachu.

Blachy na rąbek stojący wykonuje się z aluminium lub obustronnie cynkowanej stali, które w procesie produkcji pokrywane są dodatkowo warstwami farm i powłok. Najbardziej odporną na niszczący wpływ czasu i czynników atmosferycznych jest blacha cynkowo–tytanowa. Z powodu jej walorów i niezawodności producenci dają na nią dziesiątki lat gwarancji, jednak cechy te okupione są dość wysoką ceną zakupu.

Blachy faliste i trapezowe również są cenionym materiałem służącym do pokrycia dachu. Co sprawia, że cieszą się niemalejącą popularnością? Na ich renomę w ogromnym stopniu wpływa niska cena zakupu – zwłaszcza w porównaniu do innych rodzajów pokryć. Są przy tym wytrzymałe, szczególnie te ocynkowane lub pokryte alucynkiem, choć (o ile nie posiadają antykorozyjnych powłok nałożonych w procesie produkcji) warto pokryć je odpowiednią farbą dla zabezpieczenia i przedłużenia ich trwałości i szczelności.

Gonty drewniane tak popularne na dachach szczególnie wiejskich zabudowań wyparte zostały przez nowocześniejsze pokrycia. Ich widok świadczył raczej o małej zasobności portfela lub wręcz biedzie. Dziś sytuacja wygląda zgoła inaczej.

Drewniany gont powrócił do łask inwestorów przede wszystkim ze względu na niezaprzeczalny urok i modę na ekologię. Naturalne gonty swój renesans przeżywają już nie tylko na Podhalu (gdzie stanowiły charakterystyczny element architektury i stylu zakopiańskiego), ale wzrasta ich popularność na terenie całego kraju.

Czym są gonty drewniane? To ekologiczna forma pokrycia dachowego wytwarzana z drewna świerkowego, modrzewiowego, sosnowego lub jodłowego. Rzadziej z osiki, dębu i cedru. Jest to drewno cięte lub łupane. Przeciętna długość drewnianego elementu gontu to około 60 cm, szerokość zaś, to od kilku do kilkunastu cm. Jego waga jest niewielka. Warstwa pokrycia dachowego z gontu drewnianego ma około 5 cm grubości.

Gonty drewniane układa się na dachach o nachyleniu minimum 45°, ale świetnie trzymają się i sprawdzają też na powierzchniach pionowych. Dopuszczalne jest układanie gontu drewnianego również na połaciach o mniejszym nachyleniu, lecz takie rozwiązanie wymaga zastosowania dodatkowego, szczelnego podkładu. Doskonale nadają się do krycia nawet bardzo skomplikowanej, wieloskosowej konstrukcji. Dzięki impregnacji osiągają wysoką odporność na działanie niekorzystnych czynników pogodowych, ale także i na działanie ognia oraz grzybów.

Gonty łupane są wytwarzane od początku do końca ręcznie poprzez ociosywanie siekierą lub struganie ośnikiem. Bez użycia narzędzi mechanicznych. Nadaje im to charakterystycznej, niepowtarzalnej estetyki, dzięki widocznym „niedoskonałościom” w postaci zróżnicowanej faktury powierzchni, czy miejscowych wydarć. Zachowanie naturalnej struktury drewna w tym przypadku czyni z gontów łupanych materiał o bardzo dużej odporności na warunki atmosferyczne. Niestety, ten rodzaj produkcji wpływa też na wysoką ich cenę.

Gont cięte w przeciwieństwie do łupanych wytwarza się (jak nietrudno się domyślić) za pomocą pił. W tym pił elektrycznych.

Łupek naturalny jest z pewnością bardzo szlachetnym rodzajem pokrycia dachu. Wytwarzany jest ze skały osadowej, po wydobyciu dzielonej na odpowiedniej grubości płytki (łuski) grubości około 5mm. Wymiary płytki łupkowej to najczęściej 20×25 cm lub 40x60cm.

Pokrycie dachu łupkiem uznawane jest za jedna z najtrwalszych form zabezpieczeń. Wykazuje doskonałą odporność na czynniki atmosferyczne i ogień. Jednak prócz niezaprzeczalnych zalet posiadają łupki również ogromną wadę w postaci dużego ciężaru własnego, który determinuje budowę dachu o odpowiednio wzmocnionej konstrukcji.

Łupki układane są na połaciach dachu o nachyleniu minimum 30°. Mocowanie ich polega na przybijaniu ich za pomocą ocynkowanych lub miedzianych gwoździ do łat lub deskowania dachu pokrytego papą. Najbardziej efektywny i zarazem efektowny sposób montażu, to tak zwane dzikie krycie. Niestety jest ono również najtrudniejsze i wymaga pracy dobrego fachowca. Trwałość dachu z łupka ocenia się na 250 – 300 lat.

Dachówka włókno-cementowa wykonana jest ze skompresowanego połączenia cementu portlandzkiego, naturalnych włókien, dodatków mineralnych i wody. Wytwarzana jest w niewielkich formatach i charakteryzuje się małą wagą, co eliminuje konieczność stosowania ciężkiej więźby dachowej.

Włókno-cement nie ulega korozji, nie utlenia się i nie pleśnieje. Może być stosowany zarówno do krycia dachów, jak i wykańczania elewacji.